افسردگی و پرخاشگری در ایران جدی است و مقامات مسئولند!
نشان تجارت - صدف امیرخانی - هر چند تحقیقات مستند و مستدلی در خصوص میزان شادی در جامعه انجام نشده است، اما اکثر آمار‌هایی که تاکنون منتشر شده است، میزان شادی در جامعه ایران را کم و پایین‌تر از میانگین‌های جهانی ارزیابی کرده‌اند.
در مقابل، گزارش‌ها از رشد آمار بیماری‌های روانی، میزان افسردگی و پرخاشگری در میان ساکنین شهر‌های بزرگ و پرتراکم کشور حکایت می‌کنند.
بر اساس مطالعات و پژوهش‌های بی شمار در سراسر جهان بی گمان باید پذیرفت که شادی و غم در زندگی اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی انسانها، تأثیرات عمده‌ای دارد و چه بسا که بسیاری از کشور‌ها در راه افزایش شادی همگانی و فردی در کشور خود برنامه ریزی‌های دقیقی انجام می‌دهند.
به رغم وجود صد‌ها مطالعه در حوزه شادی و بعد اجتماعی آن نشاط و تاکید این مطالعات بر طراحی و ایجاد شادی در زندگی ایرانیان، اما به نظر میرسد در کشور ما این مهم با توجه چندانی روبرو نبوده است و گاه در کشور بنا به تعبیر‌های نادرست و بدون استدلال مقامات، شادی امری متروک شده و به حاشیه گذاشته شده است، در حالی که این امر نه با فرهنگ ملی ایرانیان چندان تناسبی دارد و نه با فرهنگ دینی کشور.
با وجود پتانسیل‌های گوناگون در کشور، سن امید به زندگی در ایران حدود ۷۲ سال است که خود حکایت از فاصله بسیار ما با کشور‌های پیشرفته و اروپایی است.
در حالی که به نظر میرسد در چارچوب برنامه‌ای اصولی و اصلاح برخی روش‌ها می‌توان با یاری گرفتن از رسانه‌های گروهی و اجتماعی مانند صدا و سیما، سینما و رسانه‌های جمعی و طراحی شهری شاد ... به سوی جامعه‌ای شادتر حرکت کرد جامعه‌ای که در کنار شادی بیشتر مسلماً نتایج مثبتی از تلاش و حرکت به سمت جلو را همراه خود دارد و همچنین باعث جذب حداکثری جوانان به مشارکت، افزایش امید، نوع دوستی، جامعه پسندی و فرایض دینی خواهد شد، چرا که جوان به دنبال شادی و تفریح است و عدم وجود بستر‌های مناسب برای شادی می‌تواند تبعات بدی را برای جوانان و جامعه ماند اعتیاد و مصرف الکل به همراه داشته باشد.
زندگی در شهر‌های شاد دلبستگی بیشتری را به محله‌ها و همسایگان ایجاد می‌کند و ساکنین شهر‌های شاد معمولا از مهاجرت پرهیز می‌کنند. نوع دوست ترند، امیدوارند، آرامش بیشتری را تجربه می‌کنند و از سبک زندگی و کیفیت مطلوب تری برخوردارند.
اگرچه اشتغال و درآمد ماهیانه و سطح تولید ناخالص داخلی مردم کشور‌ها با سطح شادی آن‌ها در ارتباط است و اغلب کشور‌های شاد جهان از استاندارد‌های سلامت اجتماعی بالا و سطح اشتغال و درآمد بالایی برخوردارند، ولی با روش‌های بسیار ساده و آسانی می‌توان سطح شادی و امید را در بین مردم شهر‌های کشور نسبت به وضع موجود افزایش داد.
به عنوان نمونه بعضی از این راهکار‌ها فهرست وار مطرح می‌شود:
ورزش همگانی، نمایش جنگ‌ها، فیلم‌ها و برنامه‌های طنز و فکاهی از رسانه‌های تصویری، تقویت روحیه امید و توکل، جشنواره‌های خیابانی، تشویق به پیاده روی و طراحی پیاده راه، جشنواره‌های اقوام، مسابقات کتاب خوانی، طراحی بازار‌های محلی و خیریه، توسعه و طراحی استریت فودها، خدمات سلامت، افزایش موزه ها، آموزش مهارت‌های زندگی، توسعه سینما‌ها و نمایش تاتر‌ها و فیلم‌های کمدی، سیرک ها، نمایش‌های خیابانی، نمایش حیوانات دست آموز، ساماندهی ترافیک و حمل و نقل، پخش موسیقی در اماکن عمومی، نظارت بر خدمات به مردم، اموزش مهارت‌های قدردانی و بخشش، تندیس مشاهیر، جشنواره‌های نوع دوستی، مشارکت مردم در تصمیم گیری، احترام به حقوق شهروندی، کاهش فساد اداری، اجازه ابراز هیجانات مثبت در مناسبت‌ها و مراسم شاد، زیست شبانه، جشنوار‌های اقلیت‌ها و اقوام، طراحی محیط‌های شاد، طراحی محلات با توجه به حس هویت مکان و دلبستگی مکان، کنسرت‌های محلی، افزایش اشتغال، سطح رفاه و استاندارد‌های سلامت اجتماعی با تلاش و احتمام جدی حکمرانی و... ده‌ها راهکار دیگر که بسیاری از آن‌ها ممکن است حتی بدون هزینه باشد؛ و سطح امید و نشاط اجتماعی را افزایش دهد.
